Malaysia terbahagi kepada empat belas buah negeri seperti Terengganu, Perak, Kelantan dan banyak lagi. Kepelbagaian negeri ini telah mewujudkan pelbagai dialek mengikut tempat tinggal masing-masing. Sepanjang belajar di UPSI, saya telah menemui ramai pelajar dari negeri lain yang bertutur mengikut dialek negeri mereka sendiri. Peristiwa ini membolehkan saya memperolehi banyak pengetahuan tentang dialek negeri-negeri lain. Malah, saya dapat mempelajari dialek ini daripada rakan-rakan lain yang berasal dari negeri Perlis, Kelantan dan Terengganu. Antara contoh kata nama yang sempat saya pelajari daripada mereka ialah:
Bahasa baku | Perlis | Kelantan | Terengganu |
Air | Ayaq | Aiey | Ayer |
Orang | Oghang | Oghe | Oghang |
Kereta | Kegheta | Kreto | Kete |
Kertas | Keghetas | Keghetas | Kettah |
Khabar | Habaq | Kaba | Kabo |
Bandar | Bandaq | Banda | Bando |
Rumah | Ghumah | Ghumah | Rumoh |
Kubur | Kubuq | Kubor | Kubo |
Dialek bermaksud satu bentuk bahasa yang digunakan dalam sesuatu daerah atau oleh sesuatu kelas sosial berbeza daripada bahasa standard, loghat, pelat, daerah, negeri dan lain-lain. Dialek mempunyai bentuk tertentu, dituturkan dalam kawasan tertentu dan berbeza daripada bentuk yang standard dari segi sebutan, tatabahasa, dan penggunaan kata-kata tertentu, tetapi perbezaannya tidaklah begitu besar untuk dianggap sebagai satu bahasa yang. Dialek ini dianggap sebagai variasi bahasa yang terdapat dalam bahasa Melayu itu sendiri. Kebiasaannya, masyarakat penutur yang mempunyai dialek tersendiri seperti di Perlis, Kelantan, Terengganu dan sebagainya akan menggunakan bahasa dialek mereka dalam perbualan seharian. Dialek yang wujud dalam kalangan masyarakat Melayu ini wujud disebabkan oleh beberapa faktor, antaranya ialah persekitaran, geografi, pengaruh ibu bapa, masalah fizikal, politik, penjajahan dan sebagainya.
No comments:
Post a Comment